QUIZ! Jak dużo wiesz o skoliozie? Sprawdź się.

Skolioza była kiedyś nazywana bocznym skrzywieniem kręgosłupa. Z tamtego okresu pozostała aktualna jedynie definicja skoliozy, którą określamy jako zniekształcenie przekraczające 10° w płaszczyźnie czołowej, mierzone metodą Cobba, na zdjęciu rentgenowskim.

Obecnie skolioza rozpatrywana jest jako trójpłaszczyznowa deformacja kręgosłupa.

Zniekształcenie obejmuje: skrzywienie w płaszczyźnie POZIOMEJ /rotacja i torsja kręgów/ skrzywienie w płaszczyźnie CZOŁOWEJ /boczne skrzywienie kręgosłupa/ skrzywienie w płaszczyźnie STRZAŁKOWEJ /lordo- lub kyfo- skolioza/

Skolioza może się rozwinąć w każdym wieku i u każdego dziecka.

Postęp skrzywienia kręgosłupa wiąże się z okresami przyspieszonego wzrostu pacjenta oraz brakiem właściwego leczenia.

Wyróżniamy następujące skoliozy idiopatyczne: niemowlęce (<3 r.ż.), wczesnodziecięce (3-10 r.ż.), dorastających (>10 lat, do okresu zakończenia wzrostu)

Skoliozy idiopatyczne to skoliozy o nieznanej przyczynie występowania.

W przypadku pojawienia się garbu na plecach zniekształcenie tułowia stanowi istotny problem psychologiczny i kosmetyczny.

Potwierdzenie rozpoznania powinno stanowić wskazanie do konsultacji z ortopedą zajmującym się leczeniem skolioz.

Nie leczona skolioza postępuje nawet po zakończeniu wzrostu pacjenta. Doprowadza do narastania zniekształcenia klatki piersiowej, uciśnięcia narządów wewnętrznych - głównie płuc i serca, doprowadzając do upośledzenia wydolność krążenia i oddychania.

Częstość występowania skoliozy w populacji ludzkiej została określona w badaniach Kane. Cechą charakterystyczną choroby jest przewaga płci żeńskiej. Skolioza postępująca i wymagająca leczenia występuje 7 razy częściej u dziewczynek niż u chłopców.